Kop in het zand of verduurzamen

Een gebrek aan urgentie en kennis. Dat is wat installateur Jan van Hout nog té vaak tegenkomt bij vastgoedeigenaren als het gaat om de verduurzaming van kantoorpanden. Dat de labelplicht steeds dichterbij komt, deert ze niet. “Ze steken gewoon hun kop in het zand.”

Directeur Jan van Hout werd door Cobouw geïnterviewd over zijn visie op de label C-verplichting voor kantoren en de energietransitie. Hij geeft rake antwoorden op een aantal prangende vragen.

De eigenaar van Van Hout installateurs & adviseurs (120 man personeel) houdt zich bijna dagelijks met de verduurzamingsopgave bezig. 85 procent van zijn bedrijfsvoering gaat over de energietransitie van gebouwen. Vooral over scholen, bedrijfshallen en overheidsgebouwen. Voor zo’n 30 procent is hij actief in kantoren.

Dat laatste deel zou éigenlijk groter kunnen zijn, als vastgoedeigenaren zich wat meer zouden aantrekken van de opgave waar ze voor staan, denkt Van Hout. In 2023 moeten kantoren minimaal energielabel C hebben, maar het gros van de panden voldoet daar niet aan, blijkt uit recent onderzoek van Cobouw.

“In veel andere sectoren zijn gebouweigenaren serieuzer met de opgave aan de slag. Maar zo’n 2/3 van de kantooreigenaren steekt liever de kop in het zand. Ze zijn zich onvoldoende bewust van het risico dat ze lopen als ze níet in actie komen.”

Trekt de markt niet een beetje aan de laatste jaren?
“Er is wel een groep vastgoedeigenaren die zich er meer mee bezighoudt. Dat zijn vooral de grotere beleggers. Zij hebben goed door dat verduurzaming nodig is. Ze kiezen niet voor label C, maar gaan meteen over naar A. Een andere groep houdt zich jammer genoeg teveel vast aan hun overtuiging dat het niet nodig is.”

Hoe komt dat?
“Ze hebben onvoldoende besef van de urgentie, of begrijpen niet precies waarom het nodig is en wat ze dan moeten doen. Ze hebben het idee dat het met die verplichting allemaal wel los gaat lopen. Die groep praat elkaar na. ‘Jij doet het niet? Dan ik ook niet’. Of ze zeggen: als die label C-verplichting er straks is, dan verkoop ik het pand toch? Ze beseffen niet dat ze een groot risico lopen.”

Wat voor risico?
“Als het kantoor straks niet minimaal label C heeft, zal een financier simpelweg de overeenkomst breken. Aangezien je dan niet aan de wet voldoet en eigenaren ruim voldoende de tijd hebben gehad om maatregelen te treffen. Dan zit je met je gebouw die teveel Co2 uitstoot en niets meer waard is. Dat is pure kapitaalvernietiging.”

Heeft de bouw- en installatiesector een taak dit te stimuleren?
“Jazeker. Als installateur moet je niet binnen komen wandelen en zeggen: je moet dit en dat aanpakken. Je moet samen met klanten kijken wat de maatregelen opleveren en wat het kost. Pas dan kun je ze overtuigen waarom dit nodig is.”

Doet u dat ook?
“Ja, wij proberen met de klant mee te denken en ook een stukje investering te dragen. We adviseren vastgoedeigenaren direct de stap naar label A te nemen, anders moet hij over een paar jaar opnieuw alles aanpakken. Wij dragen een deel van die extra kosten die daarbij komen kijken. En laten zien dat hun energierekening daarmee omlaag gaat. Dat soort concepten werken, op die manier overtuig je vastgoedeigenaren die investeringen te maken.”

Doen andere installateurs dat nog te weinig?
“Bij veel collega’s ligt de focus op nieuwbouw. De verduurzaming is een lastigere markt, terwijl deze 2,5 keer zo groot is. Dus er is nog genoeg werk te doen.”